ایرانه خانم زیبا
این‌جا، در شمال خلیج فارس، ما یک «ایران» داریم، که یک تمامیت فرهنگی/تاریخی/اسطوره‌ای‌ست که بسیاری از ساکنان این سرزمین خود را با آن «هویت»یابی می‌کنند: آذری‌ها، کردها، لرها، بلوچ‌ها و دیگر اقوام همه «ایرانی» هستند. اختلاف‌ها هست، ولی همه می‌پذیرند که خود را «ایرانی» بدانند و این، اصلا کم نیست. نام رسمی «ایران» شاید عمر زیادی نداشته باشد، ولی «ایران» به عنوان یک مولفه هویتی دیرپا همه‌ی ما را به هم پیوند می‌دهد. «ایران» فقط «ساحل افسون‌گر سیستان» تا «جلگه‌ی زرخیز آذربایجان»اش نیست. در جای جای اتازونی، در آکادمی علوم شرقی مسکو، در مک گیل مونترال، در لیدن، در آکسفورد، در ورشو، در برلین، در آمستردام، در آرمیتاژ و لوور و متروپلیتن و در صدها آکادمی و مرکز فرهنگی پر آوازه جهان، مجموعه‌ها و گنجینه‌هایی‌ست که تا مغز استخوان «ایرانی»اند!
نفت را، همه در این برهوت خاورمیانه دارند. بزرگ‌ترین سرمایه‌ی ما اما، همین «ایران» است.
- ۰۲/۱۱/۲۰