دالان رویاها

آن‌چه که در اوکراین جریان دارد، به معنای واقعی کلمه «جنگ» است. هر چند در آن هم متاسفانه غیرنظامیان قربانیان اصلی هستند، اما در دو طرف جنگ، ارتش‌هایی کاملا مسلح و مجهز قرار دارند. اوکراین ارتشی آموزش دیده و مدرن دارد که از سوی اکثر کشورهای جهان مورد حمایت مالی و نظامی و رسانه‌ای‌ست، اما مورد فلسطین کاملا متفاوت است. حتی در حمایت از اوکراین، از گربه های روسی تا ادیبان روسی تا حتی تا تیم فوتبال روسیه مورد تحریم قرار می گیرند اما در فلسطین پس از چند روز کشتار مردم تازه مقامات غربی موضع می‌گیرند که اسرائیل حق دفاع از خود دارد یا در بهترین حالت شورای امنیت خواستار خویشتن‌داری طرفین و اعلان آتش‌بس می‌شود. این‌جاست که باید پرسید این «لعنت به جنگ» واقعاً چه مزخرفی‌ست؟! کدام جنگ؟! آن‌چه در سرزمین‌های اشغالی جاری‌ست، اصلا جنگ نیست، بلکه توحش و نسل‌کشی رژیمی غاصب و مسلح به جدیدترین بمب‌های کشتار جمعی علیه ملتی رنج کشیده و مظلوم است که دهه‌های متمادی، جز سنگ (و دست‌بالا اسباب‌بازی‌هایی که نام آن را موشک می‌گذارند)، ابزاری برای دفاع از خود نداشته است. در فلسطین، اصلا جنگی در کار نیست و هرچه هست تماماً جنایت علیه بشریت است و اگر به هر دلیلی شهامت محکومیت آن را نداریم، بهتر است اَدای حال به‌هم‌زن نایس بودن را درنیاوریم و زبان در کام گرفته و خفه شویم‌‌؛ چرا که وزن‌دهی مساوی، به دو طرف منازعه‌ای که یکی در حال نسل‌کشی و دیگری در حال له شدن است، یا اراجیف و اباطیلی مثل اتخاذ موضع بی‌طرف و یا حتی دعوت طرفین به خویشتن‌داری و محکوم کردن هر دو طرف، کثیف‌ترین، شرم‌آورترین و ضدانسانی‌ترین موضع‌گیری ممکن بوده و حتی از آنی که علنا از اسرائیل حمایت می‌کند پست‌تر و پلشت‌تر است.